Column week 46-2025

DVT

Ben je op de fiets? Nee, ik ben loops. Een afgezaagd, ondeugend en flauw grapje. Sommigen lopen wad, ik loop wat. En ’s nachts wandel ik slaap. Bovendien kringloop ik graag. Ik heb een tegeltje bewaard als aandenken aan de wandeltochten van de DVT in Roermond, een eeuwigheid geleden. DVT stond voor De Vrolijke Tippelaars. Tweede Pinksterdag werd gewandeld onder het motto Wandel mee met DVT op PinksterTwee. Mijn vader voegde eraan toe: Op schoenen van Spee. Ik ga elke dag op stap, minstens achtduizend passen, een kleine zes kilometer. Dat heeft in de afgelopen jaren een mooie conditie opgeleverd. Ik heb geen hond nodig als excuus. Voor de kilo’s hoef ik het niet te doen. Wat ik ervanaf loop, snoep ik er onderweg weer bij. Dat is dus mooi in balans. Ik heb geen vaste tippelzone, maar loop van hot naar her. Gelukkig niet met de ziel onder de arm, maar opgewekt. Diverse keren waren we op de Via gladiola getuige van de aankomst van de lopers in de Nijmeegse Vierdaagse. Velen gaan de confrontatie met zichzelf aan. Alhoewel ik vaak wandel en dus getraind ben, peins ik er niet over om deel te nemen aan deze uitputtingsslag. Aan de Kennedymars al helemaal niet. De Duitse dichter Goethe zegt: Nur wo Du zu Fuß warst, bist Du auch wirklich gewesen. Lopen is niet alleen gezond, maar ook lekker om te doen. Rustgevend, je geest laten uitwaaien. Van de overvloed aan schoonheid mag je onderweg gratis en voor niets genieten. Je laadt de accu op en komt tot rust. In de natuur is nog veel te ontdekken, elke dag weer. Wandelen is heerlijk én gezond. Ik ben graag buiten. Begrijpelijk, want daar liggen echte buiten-kansen. Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is, zegt K. Schippers. Je raakt bevriend met jezelf, simpelweg door alleen te zijn. Natuur is geen luxe, het is de basis. De natuur die me zwijgend vertelt hoe mooi het leven is. Het buitenleven stimuleert de serotine, ons gelukshormoon. Ik kuier en ondertussen kijk ik me rijk. Een ijsvogel vliegt een stukje met me mee. Ik voel me een geluksvogel. Ik ben ook wel eens van het padje af als ik verderop iets moois zie. Een lieveheersbeestje bijvoorbeeld. In de Achterhoek noemen ze dat een zunnekuukske. Tegenwoordig zijn er apps die je de plantennamen leren. Wandelen is dus leerzaam. Soms loop ik langs plaatsen waar mensen sluikstorten, maar snel erna constateer ik dat de dorpsraad dit weer netjes opgeruimd heeft. Soms plandel ik, pluk ik tijdens het wandelen een boeketje. Dan weer luister ik geduldig naar het groeien van het gras, het warme licht van de zon op het gezicht. De natuur kent het geheim en glimlacht.  In de leegte van het niets zit de rijkdom van het alles. Ik nodig u uit, wandel gerust eens mee met Arno W.

Arno Walraven, 16 november 2025

Ps;

De verkoop van mijn nieuwe boekje Snoepgoed met gebundelde columns is gestart. Het komt voor Sinterklaas uit. Houd de berichten op de socials en op Haor.nl in de gaten.