Column week 29-2025
Harrie Maessen en Arno Walraven. Twee echte Häörder mannen zullen op toerbeurt iedere week een column schrijven op deze website. Iets over de actualiteit in de wereld, in Horn. Iets over wat ze bezig houdt. Een frisse kijk in de toekomst of een grijze blik naar het verleden. Het kan allemaal voorbij komen. Ik geef ze hier de vrije hand om hun verhaal te doen en wens u veel leesplezier.
 |
| Harrie Maessen |
Reünie
De grootste reünie van Limburg, van de beide Limburgen, is altijd in het eerste weekend van juli. Dit jaar in Heytse. Het Oud Limburgs Schuttersfeest, kortom OLS. Al wat schiet, marcheert, marketenstert, bielemant, vaandel zwaait, fluit, trommelt, exerceert, bordjes draagt, koningt, koningint, langs de kant kijkt, aanmoedigt, d’r naevesjuut, bier drinkt: iedereen is aanwezig. Zelfs de koning van Oranje. En in de eettent zag ik onze bisschop een broodje consumeren. Helemaal in zijn eentje. Ja, je komt iedereen tegen. Harstikke leuk, bere gezellig! De grootste reünie, die je je maar kan bedenken! Ik liep er naar toe met de henjinnetes en kwam thuis met de tesse vol. Jao, zoeageitjdet. Twee weken voor deze grote reünie zijn we bij elkaar gekomen met een zestal middelbare schoolvrienden, oud-klasgenoten. Een iets kleinere reünie, een reünie-tje. (We hadden ons examenjaar in 1977 op het Bisschoppelijk College Schöndeln te Roermond.) We ontmoetten elkaar in Lemiers, een dorpje vlak bij Vaals. Hier woont een van die voormalige klasgenoten. Tijdens die schoolperiode gingen we veel met elkaar om, ook na de lessen. We bezochten bijvoorbeeld elkaars kermissen. Omdat Haele (Haelen), Heytse (Heythuysen), Zjwame (Swalmen), Postert (Posterholt) enHäör (Horn) allemaal in een ander weekend de kermis houden, konden we in elk van de dorpen de kermis meevieren. We woonden nog allemaal thuis en werden door de moeders verwend met kaojsjlottel, gevulde eier, bruedjes en gehakbelkes in tomatesaus. De vaders sleepten het bier aan. Sigaretten werden op tafel gezet, ofschoon bijna niemand van ons rookte. Daarna nog tot de kleine uurtjes de kroeg in. Altijd heel gezellig. Later vlogen de meesten uit om te gaan studeren in Utrecht of Nijmegen.Het contact verwaterde langzaam. Bij elkaars bruiloften werden we wel nog uitgenodigd. (Ja, in die tijd werd nog getrouwd). We vergaten elkaar niet, maar het contact werd minder. Zoea geitj det. Nu waren we in Lemiers. Ik zocht een slaapplek in een B&B in de buurt, dan hoefde ik niet meer naar huis te rijden en kon ik er tenminste eine drinke. Het contact met de eigenaresse kan ik het beste uitleggen als een beetje stroef. Ze was aardig op het onaardige af. Bij het ontbijt zaten de vijf gasten gezamenlijk aan één tafel. Twee Hollandse echtparen en ik. Eén tafel is erg prettig, zeker als je alleen reist. Je maakt meteen contact. De tafelgenoten bleken allemaal wandelaars. Ik merkte op, dat het wel erg heet werd om te wandelen die dag en dat zij beter eerder hadden kunnen vertrekken. Waarop mijn buurvrouw lachend vertelde, dat zij inderdaad gevraagd had om eerder te ontbijten. Dat ging echter niet, omdat één persoon pas om half negen wilde eten en dat iedereen samen aan tafel moest (!). Het was duidelijk, dat ik die ene persoon was. Dit werd me niet kwalijk genomen, er werd zelfs mee gelachen. Toen de eigenaresse binnenkwam kreeg ik nog een reprimande, omdat ik tussen de twee echtparen inzat en niet aan het einde van de tafel, apart. Ook hiermee konden mijn tafelgenoten lachen. Natuurlijk pas toen mevrouw weer naar de keuken vertrokken was. Voordat we huiswaarts gingen, zeiden we, dat we vaker bij elkaar moesten komen, zó gezellig was het. Misschien volgend jaar weer een reünie?
Sjoeane zunjig gewinstj!
Harrie, 20 juli 2025