Column week 17-2025

Gold of wielerbroek

Afgelopen zondag was de Amstel Gold Race. In startplaats Maastricht werden ruim voor het vertrek  de deelnemers aan het talrijke publiek voorgesteld. Alle grote namen kwamen voorbij. Zowel bij de vrouwen als bij de mannen. De Hollandse commentatoren spreken van “de Amstel”. Ik houd het liever op “de Gold”. Dat klinkt wat meer Limburgs, met name Remunjs.(voorbeeld: “ Hae haet meer gold inne moel, es panne op t daak”). Op die zondagmorgen liepen niet alleen de profs, maar ook talrijke amateurwielrenners in wielerbroek. Met de racefiets in de hand menen zij meer rechten te hebben, dan het klootjesvolk zonder fiets. Ze dringen voor om hun ‘helden’ te aanschouwen, stallen hun fietsen om de onmogelijkste plekken en versperren de doorgang. Maar ja, met een wielrenfiets van enkele duizenden euro’s mag je pronken en ook met de bijpassende bierbuik. Wil je de gold-race goed volgen, kun je het beste thuis voor je tv zitten. Zeker zoals afgelopen zondag: die titanenstrijd met een fotofinish, gewonnen door een tot dan toe onbekende Deense wielrenner. Maar om de sfeer te proeven, moet je erbij zijn. Dat deden we eerst zoals gezegd in Maastricht, vervolgens net buiten Maastricht, toen daar de weg werd afgesloten om de renners te laten passeren en later in Berg vanaf een terras langs het parcours, samen met tientallen andere fans. Gold blinkt er ook veelvuldig in Frankrijk met name in Disneyland Parijs. Afgelopen dinsdag waren we daar. De Paasvakantie is een leuk moment voor zo’n bezoek, dachten we. Maar we waren niet de enigen in Europa, die Paasvakantie hadden en ook nog eens dezelfde gedachte hadden. Ik overdrijf niet als ik zeg ,dat het er best wel druk was. De wachttijden waren lang. We zochten en vonden gelukkig voldoende attracties, waar je veel sneller aan de beurt was. Maar er stonden ook rijen mensen te wachten, langer dan 2 uur(!). Nu heeft Disney hier een service voor bedacht: middels een VIP-kaart kun je de wachttijden afkopen voor gemiddeld zo’n € 15 per attractie of ongeveer € 125,- voor een hele dag. En daar werd gretig gebruik van gemaakt! Je hebt dus een rij wachtenden en een kortere rij wachtende vips. Het is (in mijn ogen) belachelijk, dat zoiets aangeboden wordt en wat ik nog belachelijker vind, is dat er zo veel bezoekers bereid zijn om die extra’s te betalen. We verbleven enkele dagen in de buurt van Disneyland en hebben daardoor gezien hoeveel positieve invloed deze enorm grote attractie heeft voor de mensen daar: het is gunstig voor horeca en winkels, voor de aanleg van de infrastructuur en huizenbouw. Één van deze horecagelegenheden bezochten wij. Via google vonden wij een “rustiek restaurant met eenvoudige typische Franse keuken”. Nadat we de voordeur geopend hadden en in een kleine ruimte begroet werden door figuren uit Starwars en Avenger, wilden snel weer vertrekken. Echter een hartelijke stem riep ‘Bonjour!’ Toen vervolgens een vriendelijke man, gehuld in een sjmoedselig ,voorheen wit T-shirt, ons uitgebreid welkom heette, konden we niet zomaar weer vertrekken. Hij leidde ons naar een ander, iets ruimer vertrek. Op de tafels bloeiden plastic rozen en de witte muur was gedecoreerd met uit een weekblad geknipte afbeeldingen van tulpen. Portretten van poezen completeerden het geheel. De stoelen waren nieuw aangeschaft. Waarschijnlijk in 1968. De kunststof bekleding was redelijk intact. De zitting had echter al veel gasten moeten dragen en ging hier erg onder gebukt. Opstaan was hierdoor bijna onmogelijk zonder hulp. De man bleek de kok te zijn. Hij werd in de bediening geholpen door een blonde meid in een kort bloemetjeskleed gehuld. Waarschijnlijk zijn dochter. Toen zij vriendelijk lachend bij ons aan tafel verscheen, bleek zij niet de dochter maar de echtgenote te zijn. En in het licht van de tl-buizen bleek zij niet blond maar grijs te zijn. Onder het bloemetjeskleed kwam af en toe een broek tevoorschijn. Een zwarte wielerbroek. En het eten? Dat was GEWELDIG! Zelden zo goed gegeten. Niet alles is gold wat er blinkt, maar met een wielerbroek kun je wel shinen.

Väör eder eine sjtraolendje zunjig gewinstj!

Harrie, zunjig 27 april 2025