Column week 31-2025

Sjtrieke

D’r naeve sjtrieke is hiël get angers es ZICH d’r naeve sjtrieke.

De rolverdeling in het huwelijk wordt steeds vager. Beter gezegd: de rolverdeling verandert. Bij mijn ouders was het heel duidelijk: mijn moeder deed het huishouden en mijn vader ging werken. Hij werkte voor een beloning (=geld), zij deed het huishouden, zonder beloning. Toos en ik gingen iedere dag samen werken en tevens samenwerken. Totdat de kinderen kwamen. Toen bleef zij meer thuis. Bij de kinderen. Voor de kinderen. Van tevoren hebben we het er nooit over gehad. Zij bleef thuis, ik ging naar de winkel. Dat was zo, ohne Frage. Later hebben we het er nog vaker over gehad; hadden we hier meer over moeten discussiëren? Hadden we misschien vaker de rollen moeten omdraaien? Samen zijn we tot de conclusie gekomen, dat het goed was, zoals we gedaan hadden. We hebben ons er allebei altijd goed bij gevoeld. Die rolverdeling was ook bij ons duidelijk. Ieder had zijn eigen taak. Dat is wel veranderd in de loop der jaren. Ik ben steeds meer gaan doen in huis, in het huishouden. Vooral koken. Dat deed ik al geregeld, maar na beëindiging van mijn werkzame periode steeds vaker. Ook poetsen deden we samen, en wat dies meer zij. Eén ding deed ik nooit: Strijken. Nooit gedaan. Nooit geprobeerd. Nooit gevraagd om het te doen. Als je dan alleen komt te zitten, kun je dan wel eens een probleem hebben. Je kunt allewiel wel strijkvrije hemden kopen, maar voor andere kledingstukken werkt dat niet altijd. Toen ik laatst een ongestreken ‘geleeke’ droeg bij een officiële gelegenheid, kreeg ik dat uiteraard te horen. Van je vrienden moet je het hebben.. Daarna ben ik toch maar eens het strijkijzer gaan hanteren. Eerst begonnen met zakdoeken. Dat ging goed; daar kan ook weinig mee misgaan. Daarna T-shirts en overhemden. Ik streek er geregeld naeve. Valse vouwen. Maar na een paar verknoeide kledingstukken gaat het nu best goed. Met zo’n stoomstrijkijzer. Dat is handig! Ik wist alleen niet hoe ’t werkte. De buurvrouw vragen, doe je ook niet zo gemakkelijk. Dat heb ik anders aangepakt: J. kwam koffie drinken. En ik was toevallig(!) nog met de strijk bezig toen zij binnenkwam. Dan is de hulp nabij. Als mijn moeder vroeger stond te strijken, had ze altijd een bekertje water met een gaatjes-dekseltje erop. Daarmee maakte ze de was vochtig. Handig, geen stroomstrijkijzer nodig! Strijken gebeurde op dinsdag. Maandag was wasdag. In de berging stond een grote ketel, waarin de vuile was werd gekookt. Daarna ging de schone was door de wringer om deze enigszins te drogen, dan naar buiten aan de wasdraad achter in de tuin om verder te drogen. Een gedeelte werd op het gras, ‘de bleik’, gelegd om te bleken. En de volgende dag dus werd alles gestreken. Ik zet de wasmachine aan en na een uurtje is alles klaar en ik strijk wat ik nodig vind. Ik doe in twee uur , waar mijn moeder twee dagen voor nodig had. De afwas was ook al zoiets. Wij moesten natuurlijk altijd helpen. Mijn broer en ik hadden dan geregeld last van ’sjottelepis’: zodra we werden geroepen om te komen helpen, moesten we allebei plotseling(!) naar de W.C. En dan was het sport om zolang in het kleinste kamertje te blijven, totdat het werk bijna gedaan was. En aangezien Ferd zo’n vier jaar ouder is en toen nog sneller en sterker was dan ik, moest ik altijd het grootste gedeelte van de afwas doen. Hij was er goed in: Zich d’r naeve sjtrieke!

Sjoeane zunjig en ein nog sjoeaner waek gewinstj!

Harrie, zunjig 3 augustus 2025