Bewaren of weggooien?
Mijn moeder bewaarde alles. Als ik er niet meer ben doen jullie er maar mee wat je wil, zei ze. Nu ligt het dus bij mij. Langer dan 20 jaar alweer. De gekste en uiteenlopendste dingen. Heel veel devotionalia. Je mag ook prullaria zeggen. Ouwe meuk. Veel rijk en rooms(ch). Rijk word ik er niet van, rooms(ch)er evenmin. Toch kan ik het niet in de container kieperen. Een leven is niet lang genoeg om je thuis te ontgroeien. Moeder was zelatrice van Het liefdewerk ter (e)ere van de Heilige Theresia van het Kindje Jezus tot steun van de Missie op Zuid-Oost Borneo. Een hele mond vol. Dat resulteerde in talloze prentjes, fotootjes, gebeden. Geeneen hetzelfde. Ook liggen er zo’n honderd missaaltjes, gebedenboekjes, wenskaartjes bij Communie, Vormsel of gewoon voor een berichtje tussendoor. Alle dik honderd jaar oud. Over bidprentjes wil ik het niet eens hebben. Portretjes van heiligen en pausen. Gebeden voor alle gelegenheden, kwalen, gebeurtenissen. Allemaal kerkelijk goegekeurd. Staat erbij. Gebed voor afwezige familieleden (te bidden in den familiekring). Le plus beau jour de ma vie voor iemands plechtige heilige communie op 4 juni 1931 te Hannut. De zalige Gemma die laat weten dat de kloppingen van mijn hart slechts voor Jezus waren. Geïnteresseerde goede katholieken mogen zich bij mij melden ter overname van het hele spul. Of ik geef het onze pastoor bij zijn afscheid. Ook zijn er legio ansichtkaarten. Vanuit Koninklijk Paleis Soestdijk (gefrankeerd met een postzegel van 2 cent, maar niet afgestempeld), uit Kevelaer, Wieringen, Londen, Lourdes, een serie kaarten van de bouw van de Scheldetunnel in 1933 (nieuw in een mapje), kerstkaarten, nieuwjaarswensen, kinderkaarten, oorlogskaarten (4 cent). Jo Beeren zou zijn vingers erbij aflikken, maar Jo is ons verleden jaar ontvallen. Een kaart van mijn moeder vanuit kostschool naar huis: Aan den Heer A. Freulich, zadelmaker Thorn (bij Roermond): Lieve Vader, ik wil u laten weten dat wij vrijdag thuiskomen. Tante Bertha brengt ons tot Venlo en zet ons op den trein, wij zijn om 4.31 in Roermond. Dan kunt u of Kaatje ons komen afhalen. Een foto, zittend op haar broers Harley Davidson. Zelfs de factuur van die motorfiets ligt hier. Geschiedschrijving is denken over jezelf met de feiten van anderen. Ik ben al net zo’n bewaarder geworden. Soms denk ik iets kwijt te zijn, maar dan weet ik gewoon even niet waar het ligt. Ik kom het altijd weer tegen. Een briefje van mijn meisje. Ik hou van je. Meer stond er niet. Ik begreep het toch wel. Onlangs ontspulde ik mijn politieke verleden. Alle folders, krantenknipsels, begrotingen, verkiezingsuitslagen van de gemeenten Horn, Haelen en Leudal uit de jaren 1978 t/m 2022. Zo ruim je dus stuk voor stuk je leven op. Soms even slikken, dan weer flink zijn. Ik heb nog wel even werk, maar voorlopig zijn we niet van plan te verhuizen en het ligt me niet onder de voeten. Het verleden is niet iets wat je achterlaat. Het leeft met je mee, elke dag.
Arno Walraven, 24 augustus 2025