Column week 49-2019.
Politiek-kenners Arno Walraven en Michel Graef zullen hier bij toerbeurt, elke zondag, een column in de vorm van een briefwisseling schrijven met betrekking tot ‘van alles’ wat zich in Horn afspeelt. Ik laat de artistieke vrijheid geheel aan hen over en heb zelf geen invloed op hetgeen zij schrijven. Ik wens u veel plezier met het lezen van hun gedachtewisseling!
 |
 |
||
| Arno Walraven | Michel Graef |
Dag Arno,
Laat ik maar met de deur in huis vallen. Het maakt mij niks uit als Piet volgend jaar blauw is of enkel roetvegen heeft. Snap al die felle voor en tegenstanders niet zo goed. Dat opgefokte gedoe, dat fanatisme om een fictief personage. Als je de discussie mag geloven is deze geschminkte persoon het ultieme toonbeeld van Nederlandse tradities en cultuur. Vergeet de Bataven, de tachtigjarige oorlog, Spinoza of de boeken van Harry Mulisch. Zwart geverfde mannen in een majo, dat is onze cultuur. Zou het de kinderen echt iets uitmaken? Een kinderhand is niet voor niks snel gevuld.
Traditie is traditie is natuurlijk de drogreden der drogredenen. Vrouwenbesnijdenis is ook traditie in meer landen dan je lief hebt. Tradities blijven juist de moeite waard als ze met de tijd meegaan. Neem de carnaval, Prinsen, raad van elf, oude meezingers uit Venlo; prachtig! Maar tegenwoordig ook vrouwelijke adjudanten, twee mannen die in de onecht worden verbonden, moderne nummers van Vleisboeket en sinds 2009 ook een Bacchus en bijhorende club in Horn.
Je mag zelf oordelen of dat laatste een toevoeging is aan onze rijke carnavalscultuur. Als je gister op het jubileumfeest bent geweest zul je het ongetwijfeld beamen. Elf jaar geleden was er niks meer nodig dan een paar enthousiaste mensen met een gek idee om een Bacchus uit te roepen. Dat het aan deze kant van de Maas geen traditie was trokken ze zich niks van aan. Inmiddels springen de clubs ook aan deze kant als paddenstoelen uit de grond. En die enthousiaste mensen? De laatste van die enthousiaste mensen die nog lid is van de club neemt vandaag afscheid. En ik weet zeker dat hij die nieuwe traditie voor geen goud had willen missen.
Groet Michel